IK KAN DE BALANS OPMAKEN
Al met al is het een fantastisch avontuur geweest met mooie sportieve resultaten. Met Fakel Novy Urengoi heb ik de Russische bekerfinale bereikt, de CEV CUP gewonnen en zijn we uiteindelijk 4e in de competitie geworden. Een prachtig seizoen.
Zelf heb ik ook een aantal individuele prijzen mogen winnen waaronder die voor ‘beste libero’ van een toernooi in de voorbereiding en tijdens de Final Four van de Russische Beker.
Daarbij heb ik onder grote aanvallende en serverende druk gestaan en daar was het mij om te doen geweest, toen ik voor deze club en rol koos. Met als (voorlopige) doel met Oranje, kwalificatie voor Peking, in mijn achterhoofd, heb ik een heel seizoen tussen de betere volleyballers van de wereld gestaan. Hier heb ik, als libero, alle zeilen bij moeten zetten om mij in de wedstrijden te weren tegen al het aanvals- en servicegeweld van de hardst serverende en aanvallende spelers ter wereld. Dus daarvoor verdien ik ook wel een persoonlijk prijsje. Die voor de juiste keuze, haha.
Verder heb ik mij natuurlijk ook helemaal moeten aanpassen aan het dagelijkse Russische leven, want dat is hier zeker ook heel erg anders. Maar het leven hier is mij prima bevallen. Helaas heb ik te weinig tijd gehad om er nog meer van te genieten, maar het is mij duidelijk geworden dat in Rusland, en met name in Moskou, alles mogelijk is. Het is echter wel het land van de onbegrensde tegenstrijdigheden. De vele tegenstellingen die hier nu bestaan, gebasseerd op geld, macht en kansen, zullen alleen maar groter worden. Over 10 jaar is dit Rusland niet meer zoals het nu is. Dan zal het, met name door de grote steden, uitgegroeid zijn tot een modern land en een (nieuwe) wereldmacht die op elk vlak in de internationale politiek een belangrijke stem zal hebben.
Uiteindelijke conclusie:(aansluitend op mijn laatste column op www.volleyportal.nl).
De Russische volleybalcompetitie is de beste leerschool voor jonge spelers. Hier leer je onder grote druk, onder moeilijke, vreemde en andere omstandigheden, en onder druk van goede tegenstanders, presteren onder ‘niet optimale omstandigheden’. En niet omdat hier niet alles in orde zou zijn om te presteren, maar omdat je simpelweg op alles wat een volleyballer in het buitenland tegen kan komen, je hier de meeste moeite moet doen om overeind te blijven, helemaal als je, net als ik, hier zonder je gezin bent. Maar dat raad ik niemand aan. Dat is ook het moeilijkste voor mij geweest, maar omdat dit maar voor een korte periode was en mijn zoon naar school gaat hadden mijn vrouw en ik hier voor gekozen.
Helaas speel ik komend jaar niet meer voor Fakel Novy Urengoi. De club wil zich (terecht) versterken en aangezien er in Rusland maar twee buitenlanders (hoezo discriminatie) mogen spelen, en zij op zoek gaan naar een buitenlandse middenman, is er hierdoor geen plaats meer voor mij. Heel erg jammer, maar zo is de realiteit, ‘it’s a man’s world’.
Ik zal de ontzettende warmte van de fans heel erg missen en hoop hier ooit nog een keer terug te komen als speler van een ander team om in Novy Urengoi te spelen en dan weet ik zeker dat ik een warm applaus en ook een warme omhelzing van ze zal krijgen.
Ik wil verder iedereen ontzettend bedanken die afgelopen tijd mijn weblog heeft bezocht en voor de vele smsjes, emails en berichtjes in mijn gastenboek.
Het was erg leuk en een goede tijdsbesteding om iedereen op deze manier op de hoogte te houden. Er zal dus voorlopig even een ‘radiostilte’ zijn op mijn weblog. Indien ik volgend seizoen weer in Rusland speel dan zal ik hem weer ‘de lucht in brengen’, maar dan misschien onder een andere naam.
Vanaf morgen begin ik met het Nederlands Team aan de European League. Mijn belevenissen en prestaties bij Oranje kan je op mijn nieuwe weblog http://www.marko-in-oranje.blogpsot.com volgen. Nogmaals iedereen bedankt en tot gauw op mijn nieuwe weblog.
