DE COMPETITIE IS BEGONNEN

Zaterdag 23 december hebben we onze 1e competitiewedstrijd, in Novy Urengoi, gespeeld. We hebben met 3-1 (25-22, 19-25, 25-23, 25-20) gewonnen, na een redelijke wedstrijd van onze kant. Uiteraard heb ik als libero gespeeld, en ik ben niet ontevreden over mijn eerste echte wedstrijd in de Russische competitie.

Vanaf de warming-up stroomde de zaal redelijk vol. Uiteindelijk waren er denk ik zo’n vierhonderd toeschouwers, maar de sfeer was fantastisch. De fans zongen luidkeels allerlei liederen, de trommelaars hielden geen moment op met lawaai maken en ook de speaker zweepte het publiek op om ons te blijven aanmoedigen.

Uiteraard heeft dit ons behoorlijk geholpen. Het was continu een heksenketel en het geheel zweepte ons op om voor elke bal maximaal te gaan. Ook de behaalde punten werden, zowel in als buiten het veld, uitbundig door de spelers gevierd. Wie dacht dat Russen zonder emoties spelen heeft het behoorlijk mis. Het is, ook op dat punt, gewoon genieten hier.

De tegenstander, Nova Novokuybyshevsk, kortweg Nova, speelde goed en vooral hun sprongservice was behoorlijk hard en moeilijk, dus ik moest (gelukkig) meteen aan de bak. Helaas heb ik wel een aantal aces moeten incasseren, maar uiteindelijk toch een redelijk pass-percentage behaald van 53%.
Ook verdedigend kon ik mij lekker uitleven. Ik heb een aantal mooie acties gemaakt, die door ons team ook tot punten omgezet konden worden. Verder heb ik natuurlijk ook uitbundig de punten van ons team gevierd en daar waar nodig anderen aangespoord.

Nu zijn we alweer in een andere plaats, Nizhnevartovsk, iets ten zuiden van Novy Urenogi. Hier spelen we de komende drie dagen voor de Russische beker.

Daarna heb ik drie dagen vrij en ga ik lekker met oud en nieuw naar Nederland. Op 2 januari beginnen we weer met de eerste training van het nieuwe jaar.

NOVY URENGOI

Afgelopen donderdag zijn we, na twee uur vertraging en met een chartervlucht van ruim drie uur in Novy Urengoi aangekomen, voor onze eerste (thuis)wedstrijd. De stad is nog geen dertig jaar oud, telt ruim honderdduizend inwoners en draait alleen maar om de grootste werkgever van de stad, Urengoigasprom, de aardgasmaatschappij en onze hoofdsponsor. Urengoigasprom is een onderdeel van Gasprom, het grootste bedrijf van Rusland en de grootste aardgasmaatschappij van de wereld. Veel mensen werken hier drie maanden op en een maand af.



Als je om je heen kijkt zie je overal sneeuw en het is hier nu 25 graden onder nul, maar omdat hier een hele droge lucht is voelt het aan als ongeveer -10 bij ons, dus dat is prima te doen. We hebben allemaal een goede winterjas gekregen, speciaal voor deze temparaturen en met een muts, sjaal, handschoenen en een warme of extra broek kan je rustig buiten gaan wandelen. Verder is het hier 4 uur later dan in Nederland.


De "IJsstad"

Er is ook een “speelstad” van ijsblokken voor kinderen gemaakt, die s’avonds (eigelijk s’middags al, want rond 15:00 uur wordt het al donker) prachtig verlicht wordt. De stad ligt ongeveer 70 km van de poolcirkel af. Vorig jaar is daar een volleybalwedstrijd in de open lucht georganiseerd, met tribunes en al.










De Sporthal

Ook hier is het allemaal goed geregeld. We hebben een speciale clubbus, in de clubkleuren, die ons van het lokale vliegveld kwam halen. Daarna gingen we naar het hotel waar we verblijven voor de thuiswedstrijden .
De sporthal is ook prima in orde, niet erg groot maar wel goed hoog, en alles is heel keurig verzorgt. Er ligt een Mondo/Taraflex vloer op de houten vloer, we hebben een eigen kleedkamer en de onze kleding wordt na elke training gewassen. Er zijn aan drie kanten tribunes, waar in totaal ongeveer 500 mensen op kunnen. Beetje weinig maar dat belooft wel sfeervol te worden. Er wordt al wel een nieuwe hal gebouwd, maar ik weet nog niet wanneer die klaar is.

VANUIT EEN KOUD MAAR WIT NOVY URENGOI

WIL IK IEDEREEN PRETTIGE KERSTDAGEN

EN EEN HEEL GELUKKIG,

GEZOND EN SPORTIEF 2007

WENSEN

LAATSTE TOERNOOI

Het nieuwe sportcomplex van Iskra Odintsovo

Ter voor bereiding op de competitie hebben we afgelopen week de laatste wedstrijden gespeeld in Odintsovo, waar we met nog drie teams, Odintsovo, Nova Novokuybuyshevsk en Ekaterinaburg streden om een prachtige glazen bokaal. We speelden in het nieuwe sportcomplex van de thuisploeg. De hal is speciaal voor volleybal gebouwd, de zaal is prachtig, aan vier kanten omringt door tribunes en heel erg hoog. Een speler van ons lukte het net aan om een bal tegen het plafond te schieten. Er is er ook een hotel in gevestigd, speciaal voor de teams.


De eerste dag hebben we drie keer gespeeld, elke wedstrijd ging om twee gewonnen sets. De eerst wedstrijd was tegen Ekaterinaburg, helaas speelden we niet goed en was het een simpele 2-0 overwinning voor de tegenstander.
Daarna hebben we tegen Nova (onze eerste tegenstander in de competitie) gespeeld en 2-1 gewonnen, dit was al een stuk beter. Ik heb deze en de volgende wedstrijd tegen de thuisploeg, Odintsovo, als aanvaller gespeeld en dat ging erg lekker, vooral de laatste wedstrijd die we met 2-0 wonnen.


De volgende dag hebben we weer tegen Nova gespeeld voor de halve finale. Deze wedstrijd ging gewoon om drie gewonnen sets. Na de eerste set gewonnen te hebben, moesten we de tweede set helaas aan de tegenstander laten, maar daarna konden we de derde en vierde set door goed verzorgd spel redelijk makkelijk winnen.
Die nacht kwam de Italiaanse passer/aanvaller, Matej Cernic, aan, om zich bij ons te voegen. Hij is sinsdien mijn kamergenoot en we kunnen het prima met elkaar vinden. Ik kan hem zelfs al een beetje wegwijs maken in het Russisch, haha.


In de finale was Odintsovo onze tegenstander. Helaas hebben we die wedstrijd niet in de definitieve basis gespeeld, want de een passer/aanvaller, Ilya Savelyev, is sinds twee weken geblesseerd aan een buikspier, maar zijn vervanger is minstens net zo goed, dus geen excuus om minder te presteren. Na een spannende, goede en leuke wedstrijd moesten we na de vijfde set onze tegenstander feliciteren met de overwinning. Bij de prijsuitreiking waren weer individuele prijzen te verdelen. Dit keer won de (Joegoslavische) libero, Mijic, van de thuisploeg, de prijs voor beste libero. Verder ging de prijs voor beste serveerder naar een speler van ons, Philipp Voronkov, de prijs voor beste aanvaller naar Ktei, wederom van Odyntsovo en de prijs voor MVP van het toernooi, weer naar een speler van ons, Ruslan Olikhver.


Na de prijsuitreiking, in de kleedkamer, viel onze bokaal helaas van een tafel en brak in duizend stukjes. Erg jammer dat ie niet meer in de prijzenkast kan, maar scherven brengen geluk, dus misschien moest het zo zijn voor een goed verloop van dit seizoen.




Al met al een zeer geslaagd toernooi en we hebben laten zien dat we klaar zijn voor de competitie.

Toernooi Belgarod

Vorige week hebben we weer een toernooi gespeeld, deze keer in Belgarod, tegen de grens van Oekraine aan. Belgarod is in Rusland het Ortec.Nesselande van de afgelopen jaren in Nederland. Meedere keren kampioen en vele andere prijzen en veel spelers spelen in het Nationaal team. Ook kwam de voormalige bondscoach van Belgarod. De assistent-coach van toen, Boris Kolchin, is nu mijn coach bij Fakel.




We vertrokken s'avonds met de nachttrein vanuit Moskou rechtstreeks naar Belgarod. We sliepen met vier spelers in één couchet. Na een tijdje gekletst te hebben maakte iedereen zijn bedje op om te gaan slapen. Ik sliep bovenin en heb prima geslapen. De volgende morgen kwamen we om 7.00 uur aan en gingen we met de bus naar het hotel.



Het toernooi begon de volgende dag met als eerste tegenstander Lokomotiv Izumrud die we met 3-0 verloren. We speelden niet goed en we waren ook niet erg gemotiveerd.
De volgende dag, s'morgens getraind en s'middags tegen Belgarod gespeeld. Dit was duidelijk een andere wedstrijd waarbij iedereen scherp was, die wonnnen we dan ook met 3-1.




De laatste wedstrijd was er een van "hangen en wurgen", maar uiteindelijk toch met 3-2 gewonnen. In deze wedstrijd heb ik weer als aanvaller gespeeld. Tijdens dit toernooi zijn we tweede geworden. Deze keer werden er geen individuele prijzen uitgereikt.

S'avonds weer 10 uur met de nachttrein naar Moskou, daarna een dagje vrij.

Mijn eerste indrukken van Rusland, Moskou en het Russische volleybal

Het is al weer een maand geleden dat mijn gezin mij op Schiphol uitzwaaide. Beryl en ik hebben er voor gekozen dat ik eerst alleen ga om te kijken hoe het hier is en hoe het mij hier bevalt, daarom heb ik ook een 1-jarig contract getekent.

Voordat ik aan mijn Russische avontuur begon heb ik eerst met Oranje 3 oefenwedstrijden tegen Rusland gespeeld die bezig waren met de voorbereiding op het WK in Japan. Het was goed voor ons om tegen zo'n goede tegenstander te oefenen en het was leuk om hier met het Nederlands team te spelen, wetende dat ik hier zou blijven om in de Russische competitie bij Fakel Novy Urengoi te gaan spelen.

Toen het Nederlands team weer terug ging naar Nederland, werd ik opgehaald door de teammanager van Fakel Novy Urengoi. We reden met een taxi naar het Olympische complex van de Olympische Spelen uit 1980. Hier bevind zich een sportershotel in het Olympisch Stadion. Dit was mijn thuisbasis voor de afgelopen maand. Het was heel speciaal om hier, met de Olympische Spelen in Peking als doel, te verblijven. We trainen ook in de Olympische sporthal, waar Rusland in 1980 voor het laatst Olympisch Kampioen werd.

Ik ben ontzettend goed ontvangen door de mensen van de club, de spelers en de staf. De trainer, vier Russische spelers spreken Italiaans, de rest redelijk Engels, dus de communicatie verliep prima. Inmiddels ben ik begonnen met Russisch leren, dit gaat langzaam maar zeker vooruit, het verstaan en lezen is nog het moeilijkst, maar ik kan al een aantal dingen zeggen. De "volleybalwoorden" heb ik al bijna allemaal onder de knie en binnenkort neem ik Russische lessen.

Mijn Russische medespelers en de mensen om het team heen helpen mij waar ze kunnen en iedereen maakt regelmatig een praatje met mij en inmiddels ben ik ook zover dat ik grapjes met ze kan maken. Zelf kletsen de Russische spelers veel, de meeste kleden zich modern, hebben allemaal een laptop en de nieuwste telefoons, maken veel grappen en slurpen ze wanneer ze soep eten. Het is jammer dat ik nog niet alles versta, want dan zou ik het hier nog meer naar mijn zin hebben.

Moskou is een prachtige stad, met heel veel mooie gebouwen, natuurlijk veel toeristische trekpleisters zoals het Rode Plein, het Kremlin en de metro. De metro is prachtig en wordt heel erg veel gebruikt. Verder rijden er hier ontzettend veel auto's. Het is hier bijna continu spitsuur, iedereen heeft haast, de mensen lopen zelfs heel snel. De temperatuur is rond de 10 graden boven nul en helaas ligt er nog geen sneeuw.

Ik heb al een aantal mede-buitenlanders leren kennen waar ik 1x in de maand mee ga brunchen en verder een aantal regelmatig zie. Die groep mensen (een Italiaans/Spaans, een Colombiaans/Engels en een Belgisch/Russische gezin) wonen hier met hun gezin ivm hun werk voor een buitenlands bedrijf. Ook heb ik al en keer een kopje koffie met Joop Alberda gedronken die ook nu veel in Moskou is voor het Russische voetbal elfal. Ik ga ook regelmatig met een aantal medespelers uit eten en binnenkort ga ik een keer met ze naar de bioscoop.

Het niveau van mijn team en de andere teams waar ik al tegen gespeeld heb, is erg hoog. In mijn team zijn veel spelers met heel veel ervaring aangevuld met een aantal jongere spelers. De selectie bestaat uit 14 spelers waarvan ik en de Italiaan Matei Cernic de twee buitenlanders zijn. We hebben zelfs nog een extra libero in het team. Verder speler er vier Russische ex-internationals in het team, die ook allemaal in Italie gespeeld hebben en tegen een aantal heb ik nog gespeeld toen ik bij Piaggio Roma speelde.

Al met al dus een heel goed begin, alles is proffesioneel geregeld en ik voel me al prima thuis in deze grote stad.

Mijn appartement

Afgelopen maandag kon ik in mijn appartement. Tot die tijd verbleef ik in het hotel in het Olypisch Stadion, en was ik veel onderweg.
De club had al vanaf het begin een appartement klaar, maar die was niet helemaal naar mijn zin. Daar deden ze niet moeilijk over en 6 andere appartementen later vond ik een prachtig appartement, op de 12e verdieping in het zuid-westen van Moskou.
Het is gelegen op een goede lokatie, op ongeveer 30 minuten met de auto van de sporthal, en veel winkels en andere voorzieningen in de buurt.
Het is ruim, alles is opnieuw geschilderd, er zijn 3 slaapkamers, een nieuwe keuken, een 2 persoons-sauna en ook nog een jacuzzi.
Ook heb ik nu internet en de schotelantenne is al geplaatst dus vanaf nu kan ik mijn weblog bijhouden, MSNen, Skypen en binnenkort ook lekker Nederlandse tv kijken.