HET DAGELIJKSE LEVEN VAN EEN VOLLEYBALLER IN RUSLAND

Naast het gewone ritme van opstaan (niet vroeg), trainen (ik dacht dat Russen meer trainden), eten (nog steeds lekker, vooral de soepen), rusten (natuurlijk, naast de gewone nachtelijke uren, regelmatig een middagdutje), spelen (het nivo is echt hoog dus ik moet vol aan de bak) en reizen (heel veel) heb ik ook af en toe de mogelijkheid om iets anders te doen.

Gisteren ben ik naar de bioscoop geweest naar Rocky Balboa (in het Russisch). Natuurlijk niet een hoogstaande intellectuele film, maar wel erg leuk om te zien. Met twee Russische teamgenoten was het een gezellige avond. Daarvoor hebben we ook nog in een traditioneel Russisch restaurant gegeten. Erg lekker en een hele gezellige sfeer. Daarna rustig door Moskou naar huis gereden terwijl het sneeuwde. Helemaal toppie dus.

Het zijn normale dingen, niet erg spannend, maar wel leuk om in mijn spaarzame vrije tijd te doen. Ook ga ik af en toe met Matej Cernic naar het centrum of een shopping-mall. Het rode plein hebben we natuurlijk bezocht, maar ook de winkelcentra zijn een bezienswaardigheid door de grootte en de massa's mensen die er komen shoppen, eten, schaatsen of gewoon rondslenteren.




Verder ben ik erg veel onderweg en verblijf ik 1/3 van de tijd in hotels. Maar alles is prima voor elkaar dus ik kan mij helemaal richten op het volleybal. We staan nu gedeelt 3e met drie andere teams en spelen de 1/4 finale van de CEV Cup. Een van de doelstellingen is om de Final Four te halen en te winnen. Mochten we de finale halen dan wil de club porberen om het toernooi bij ons in Novy Urengoi te organiseren.
In het Russische bekertoernooi zijn we al bij de laatste vier. Die wordt in februari gespeeld, waarschijnlijk in Moskou.

Dus al met al heb ik het na drie maanden nog steeds erg naar mijn zin en zijn de sportieve resultaten (waarvoor ik hier ben) tot nu toe goed en naar ieders tevredenheid.

Het enige wat ik hier mis is mijn gezin, maar het lukt mij, en ook Beryl en de kinderen, prima om het vol te houden.