FRIEDRICHSHAFEN WINT CHAMPIONS LEAGUE IN MOSKOU

Heel, heel, heel erg knap. Dat is het van Stelian Moculescu en zijn mannen. Wat meer dan tien jaar geleden, aan de Bodensee, begon met de eerste voorzichtige stappen naar de Duitse top, is vandaag bezegeld met het winnen van de Champions League finale tegen Tours. Tours is één van de eerdere winnaars van deze sterkste internationale clubcompetitie. Terwijl er toen nog veel Duisters, een Zweed en een Hollander in het team speelden, zijn er nu nog maar drie van de 7 basisspelers van Duitse komaf. Maar daar hoor je niemand in Friedrichshafen over klagen. Daar is het zo, als je voor hun team speelt en je geeft je maximaal, dan ben je een Häfler (de bijnaam van de mensen uit Friedrichshafen). Zo heb ik dat ook ervaren toen ik daar in 1995 en 1996 speelde en dat is gelukkig nog zo. Wat toen al een fantastische club was om te spelen, is het nu dus nog steeds en zijn ze inmiddels ook zo ver dat ze Europese top zijn.

Overigens is de coach van Friedrichshafen ook bondscoach van Duitsland. Op het afgelopen WK was Duitsland ook aanwezig en nu wint hij dus de Champions League finale. Kan het dan toch, club- en bondscoach? Ik denk het nog steeds wel. Maar dan moet iedereen er achter staan en dat is een groot verschil met Nederland. In Duitsland gelooft men dat dit wel kan en dat dit het beste is voor zowel het beste Duitse clubteam als het nationale team. Waarom kan het dan niet in Nederland? Omdat we elkaar het licht niet in de ogen gunnen.